- This forum has 4 topics, 81 replies, and was last updated 1 year, 10 months ago by
.
Viewing 4 topics - 1 through 4 (of 4 total)
-
- Topic
- Voices
- Posts
- Last Post
-
-
Imperial Japanese Navy Mini Sub “Target A”, Fine Molds 1/72 Imperial Japanese Navy Mini Sub “Target A” Ιστορία: Κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ, το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό χρησιμοποίησε διάφορους τύπους υποβρυχίων «νάνων» (Ko-Hyoteki) πραγματοποιώντας επιδρομές σε εχθρικά λιμάνια. Μια από τις πιο φημισμένες επιδρομές ήταν η επίθεση στο Pearl Harbor το πρωινό της 7ης Δεκεμβρίου 1941. Συνολικά 5 υποβρύχια του τύπου Target A έλαβαν μέρος στην επιχείρηση, τα ΗΑ 16, 18, 19, 20 και 22. Αυτού του τύπου τα υποβρύχια αποκαλούνταν επίσης «σωλήνες» (tou), ή «στόχος» (Teki το οποίο είναι συντομογραφία του Hyoteki). Ήταν κοινή πρακτική να ονομάζονται σύμφωνα με το όνομα του μεγαλύτερου υποβρυχίου/φορέα τους, πχ I-16tou. Είχαν πλήρωμα 2 ατόμων και μετέφεραν 2 τορπίλες. Το ΗΑ-20 δεν κατάφερε ποτέ να εισέλθει στο Pearl Harbor καθώς εντοπίστηκε από το Αμερικανικό Αντιτορπιλικό USS Ward (DD-119) και βυθίστηκε με κανονιοβολισμούς, (στην ουσία ανοίγοντας πυρ ΠΡΙΝ την επίθεση των Ιαπώνων), αύτανδρο σε βάθος 400 μέτρων, όπου και ανακαλύφθηκε το 2002. Επίσης, το ΗΑ-18 υπέστη ζημιές από βόμβες βυθού ανατολικά της εισόδου του λιμανιού και εγκαταλείφτηκε από το πλήρωμά του, του οποίου τα ίχνη έχουν εξαφανιστεί έκτοτε. Το υποβρύχιο ανακαλύφθηκε το 1960 και σήμερα εκτίθεται στους χώρους της Ναυτικής Ακαδημίας του Ιαπωνικού Πολεμικού Ναυτικού στο Etajima. Το ΗΑ-22 εισήλθε στο λιμάνι και εκτόξευσε τις τορπίλες του εναντίων του Πλοίου Υποστήριξης Αμφιβίων Αεροσκαφών USS Curtiss (AV-4) και του αντιτορπιλικού USS Monaghan (DD-354), αστοχώντας και στις δυο περιπτώσεις. Δέχτηκε πυρά από το USS Curtiss και τελικά βυθίστηκε από το USS Monaghan μετά από επίθεση με βόμβες βυθού και εμβολισμό. Ανελκύστηκε λίγα χρόνια αργότερα μόνο και μόνο για να χρησιμοποιηθεί σαν «μπάζα» για την κατασκευή της νέας αποβάθρας του λιμανιού. «Ξεθάφτηκε» το 1952 αλλά το οξύ χλωρίου από τις μπαταρίες του το είχε διαβρώσει σε τέτοιο βαθμό που ξαναθάφτηκε στο ίδιο σημείο. Τα λείψανα του πληρώματός του βρίσκονται ακόμη ενταφιασμένα μέσα στο υποβρύχιο. Το ΗΑ-16 ανακαλύφθηκε μόλις το 2009 στην είσοδο του λιμανιού. Το συγκεκριμένο υποβρύχιο εισήλθε στο λιμάνι επιτυχώς και εκτόξευσε τις τορπίλες του εναντίον του Θωρηκτού USS Oklahoma (BB-37), με τουλάχιστον μίας εξ αυτών να βρίσκει τον στόχο της. Μετά την επίθεση διέφυγε και εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμά του στον δυτικό όρμο, γνωστό ως West Loch. Ένα ατύχημα που περιελάμβανε έναν αριθμό από αμφίβια αποβατικά σκάφη το 1944, προκάλεσε την βύθισή τους στην ίδια περιοχή. Κατά την ανέλκυσή τους, ανακαλύφθηκε τυχαία και το ΗΑ-16, το οποίο είχε κενούς τους τορπιλοβλητικούς του σωλήνες και την θυρίδα διαφυγής ανοιχτή, κάτι που σήμαινε ότι είχε εκτοξεύσει και τις δύο τορπίλες του και το πλήρωμά του το είχε εγκαταλείψει επιτυχώς. Μετά την ανακάλυψή του, το ΗΑ-16 μαζί με τα ναυάγια από το ατύχημα πετάχτηκαν στην θάλασσα στην είσοδο του λιμανιού και όλο το θέμα κρατήθηκε μυστικό ως το 1960. Η τύχη του πληρώματός του αγνοείται έκτοτε. Το HA-19 βγήκε στην στεριά στην παραλία ανατολικά της νήσου Oahu. Ο κυβερνήτης του Kazuo Sakamaki πιάστηκε αιχμάλωτος πολέμου, όντας ο πρώτος Ιάπωνας αιχμάλωτος πολέμου τον Β’ΠΠ. Το δεύτερο μέλος του πληρώματος, ο Kiyoshi Inagaki έχασε την ζωή του υπό άγνωστες συνθήκες. Το ΗΑ-19 χρησιμοποιήθηκε σε διάφορες περιοδείες στις ΗΠΑ για την συλλογή Πολεμικών Ομολόγων και σήμερα εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο του Πολέμου στον Ειρηνικό, στο Fredericksburg του Τέξας. Ο κυβερνήτης του, Kazuo Sakamaki, ζήτησε από τους φρουρούς του να του επιτρέψουν να αυτοκτονήσει, πράγμα που του το αρνήθηκαν. Πέρασε το υπόλοιπο του πολέμου ως αιχμάλωτος πολέμου στις ΗΠΑ, ενώ το Ιαπωνικό Ναυτικό τον διέγραψε από τα αρχεία των εν υπηρεσία αξιωματικών του και είναι σαν να μην υπηρέτησε ποτέ… ακόμη και στην φωτογραφία των «Ηρώων του Pearl Harbor» με όλους τους άνδρες των υποβρυχίων που έλαβαν μέρος στην επίθεση, απεικονίζονται μόνο 9 άτομα, αντί για 10… ο ίδιος ο Kazuo Sakamaki επανενώθηκε με το υποβρύχιό του σε ειδική τελετή το 1991 και απεβίωσε το 1999. Το μοντέλο: Το κιτ είναι της Fine Molds στην 1/72. Πολύ λίγα κομμάτια με καλή εφαρμογή. Οι χαλκομανίες αφορούν ένα σκάφος που συμμετείχε στην επίθεση στο Pearl Harbor και δύο σκάφη από την επίθεση στο λιμάνι του Σύδνεϋ. Συμπεριλαμβάνεται μια τορπίλη του τύπου 97 με δύο διαφορετικές κεφαλές σε μια μικρή βάση αλλά την άφησα στην άκρη. Στο κιτ δεν συμπεριλαμβάνονται οι αντηρίδες της πρύμνης, αλλά υπάρχουν λεπτομερείς οδηγίες για την κατασκευή τους με σύρμα. Κατά την συναρμολόγηση χρειάστηκε ελάχιστος στόκος για το κυρίως σκάφος, το οποίο έχει πολύ ρεαλιστικές γραμμές συγκόλλησης, όπως φαίνονται και στο πραγματικό υποβρύχιο. Με την ολοκλήρωση της συναρμολόγησης, το μοντέλο ψεκάστηκε μια μίξη ΝΑΤΟ Black της Tamiya και Flat Black της Gunze σε ποσοστό μίξης 70% - 30% για να «σπάσει» η μονοτονία του μαύρου χρώματος. Η διπλή αντίρροπη προπέλα βάφτηκε με ακρυλικό Metallic Brass της Model Master. Όλο το μοντέλο περάστηκε με Humbrol Gloss Clear και εν συνεχεία μπήκαν οι χαλκομανίες με την χρήση Microscale Set και Sol. Στο τέλος, ένα πέρασμα με ακρυλικό βερνίκι Matt της Italeri. Για τις φθορές, χρησιμοποίησα το Rust Wash της Humbrol και δύο τόνους rust και soot από τα Weathering Sets της Tamiya. Ξανά σφραγίστηκαν όλα με ακρυλικό βερνίκι Matt της Italeri. Οι δυο βάσεις του υποβρυχίου βάφτηκαν με το ακρυλικό Metallic Steel της Italeri. Για να προσθέσω ακόμη λίγη λεπτομέρεια στο υποβρύχιο, έβαλα μια μικρή αλυσίδα στο μπροστινό μέρος του πυργίσκου, δύο «καλώδια» μπροστά και πίσω με σύρμα 0,2mm, κολλημένα στο σκάφος σε τρία σημεία με σύρμα 0,1mm. Στις 4 άκρες του σύρματος των 0,2mm πέρασα 4 μικρούς κυλίνδρους από ζεσταμένη και τεντωμένη μπατονέτα. Οι μονωτές έγιναν με ξυλόκολλα και βάφτηκαν με το ακρυλικό Flat White της Italeri, όπως και το πίσω φως στον πυργίσκο. Το περισκόπιο βάφτηκε με ακρυλικό Metallic Steel της Italeri και Smoke της Humbrol για την αναπαράσταση του κρυστάλλου στο άνοιγμα. Για την βάση χρησιμοποίησα ένα μεγάλο κομμάτι ξύλο στο οποίο κόλλησα μια αυτοκόλλητη φωτογραφία βινυλίου , η οποία ήταν συνδυασμός 2 διαφορετικών φωτογραφιών στο Photoshop του καλού μου φίλου Θέμη Σέρμπη, (ευχαριστώ φιλαράκι!). Η πρώτη είναι ο χάρτης του Pearl Harbor που ήταν στις οδηγίες του κιτ και η δεύτερη μια «ταλαιπωρημένη» σημαία του Ανατέλλοντος Ηλίου, σημαία του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Ναυτικού. Ελπίζω να σας αρέσει!
- 2
- 6
- 1 year, 10 months ago
-
U-100, (ex U-99), Revell 1/125 U-100, Kptlt Joachim Schepke Ιστορία: Το U-100 ανήκε στην οικογένεια των γερμανικών υποβρυχίων της κλάσης VIIB, μια οικογένεια με «λίγα» μέλη, (μόλις 24) αλλά ανάμεσά τους μερικά από τα πιο διάσημα και επιτυχημένα υποβρύχια του Β'ΠΠ, όπως το U-99 του Otto Kretschmer, (με τις περισσότερες βυθίσεις πλοίων και τονάζ στον Β’ΠΠ), το U-47 του Günther Prien (ο «ταύρος του Scapa Flow»), το U-48 με τις περισσότερες βυθίσεις πλοίων και τονάζ όλου του πολέμου, που παρουσίασα εδώ: https://emioannina.gr/forums/topic/u-48-ex-u-45-ex-u-47-revell-1-125/ και φυσικά το U-100 του Joachim Schepke, που είναι και το θέμα μου. Η …τρόικα Kretschmer (U-99), Prien (U-47) και Schepke (U-100) ήταν οι τρείς πιο πετυχημένοι «άσσοι» των υποβρυχίων μέχρι την άνοιξη του 1941, όταν και μέσα σε ένα διάστημα 10 ημερών χάθηκαν και οι τρείς, (ο Kretschmer αιχμάλωτος πολέμου, ενώ οι Prien και Schepke χάθηκαν με τα υποβρύχιά τους). Το U-100 είχε μοναδικό κυβερνήτη τον Schepke και υπό την διοίκησή του βύθισε 25 πλοία συνολικού τονάζ 135614 τόνων, προκάλεσε ζημιές σε άλλα 4, (17229 τόνους) και ακόμη ένα που χαρακτηρίστηκε «ολική απώλεια», (2205 τόνους). Βυθίστηκε στις 17/03/1941, με 38 νεκρούς, (ανάμεσά τους και ο Schepke που τραυματίστηκε θανάσιμα όταν το Βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Vanoc εμβόλισε το U-100 στην επιφάνεια μετά από την επίθεση με βόμβες βυθού από το επίσης Βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Walker) και 6 επιζήσαντες. https://uboat.net/boats/u100.htm https://uboat.net/men/schepke.htm Το κιτ: Πρόκειται για το παλιό κίτ της Revell, U-99, στην 1/125. Το είχα φτιάξει πρίν από 33 χρόνια σαν U-99, του έκανα ένα πρώτο reset το 2019 σαν U-100 και πήρε την τελική του μορφή το 2020. Κλασσικό κιτ της εποχής, με ελλείψεις, κυρίως στην εξωτερική λεπτομέρεια και αρκετά λάθη στον πυργίσκο. Έτσι, όπως και με το U-48, στον πυργίσκο πρόσθεσα όλα τα κάγκελα, τις χειρολαβές, τον ιστό της σημαίας και τα πλαϊνά σκαλοπάτια από λεπτό σύρμα. Στο μέσα μέρος του πύργου πρόσθεσα από πλαστικό την θήκη απ’ όπου μπαινόβγαινε η αντένα RT, (Radio Direction Finder = αντένα εύρεσης κατεύθυνσης ραδιοκυμάτων) και την αντένα από σύρμα, με τις χαρακτηριστικές γκρι ζώνες των πρώιμων αυτών κεραιών. Επίσης, στο μπροστά μέρος έγινε η μικρή ανοιχτή γέφυρα με τα βασικά όργανα ναυσιπλοΐας, όπως πυξίδα, τηλέγραφος μηχανής και ο σωλήνας ηχητικής επικοινωνίας. Προχωρώντας προς τα πίσω, πάντα στο μέσα μέρος του πύργου, αντικατέστησα τον σωλήνα απ’ όπου βγαίνει το περισκόπιο επίθεσης με πλαστικό σωληνάκι στην σωστή διατομή, «έφαγα» περιμετρικά την κύρια θυρίδα εισόδου/εξόδου του πύργου για να έρθει στην σωστή διάσταση και ακριβώς από πίσω έφτιαξα την βάση της συσκευής στόχευσης στόχου από την επιφάνεια, (UZO = U-boot Ziel Optik), με τον μηχανισμό συγκράτησης της θυρίδας και 2 χειρολαβές. Ακριβώς από πίσω έφτιαξα ξανά από το μηδέν την βάση του περισκοπίου παρατήρησης με 2 χειρολαβές και 2 περιμετρικά κάγκελα, ένα κάτω για τα πόδια της βάρδιας για να ανεβαίνουν λίγο πιο ψηλά και ένα πιο πάνω για να πιάνονται. Στο δάπεδο έγιναν τα χωρίσματα του ξύλινου καταστρώματος, ενώ στα πίσω κάγκελα πρόσθεσα τα μικρά καθισματάκια από πραγματικό ξύλο, όπως και στα πλαϊνά της θήκης της αντένας RT. Στα πλαϊνά του πύργου από την έξω πλευρά χάραξα διάφορες θυρίδες στις οποίες πρόσθεσα από ΖΤΠ, (= ζεσταμένο και τεντωμένο πλαστικό), μεντεσέδες και χειρολαβές, τις οπές εισροής/απορροής υδάτων κάτω από το πίσω κατάστρωμα του πύργου και την βάση με τον μονωτήρα της κεραίας του ασυρμάτου. Στο κατάστρωμα, αντικατέστησα όλες τις βάσεις των κεραιών HF, (ήταν τα καλώδια που βλέπουμε να εντείνονται από την πρύμνη προς τον πύργο για λήψη σημάτων και από τον πύργο προς την πλώρη για αναμετάδοση), με σύρμα, ενώ στα καλώδια πρόσθεσα τους μονωτές με κόλλα στιγμής που άφησα να «σβολιάσει» και τους έβαψα με off-white της Vallejo και wash με green vehicle grime της AK. Τα καλώδια είναι κερωμένη μαύρη κλωστή περασμένη με μεταλλικό pigment. Στο σκάφος πρόσθεσα μερικές οπές απορροής υδάτων που είχε το πραγματικό U-100, (πληροφοριακά, πολλά υποβρύχια, αν και ιδίου τύπου, είχαν διαφορετικό pattern σε αυτές τις οπές), έξυσα τα προστατευτικά των δύο εξατμίσεων, άνοιξα τις δύο εξατμίσεις με mesh από την εσωτερική πλευρά και την ενισχυμένη πλάκα μετάλλου περιμετρικά, βελτίωσα το πυροβόλο της πλώρης των 88mm με χειρολαβές κλπ καθώς και το αντιαεροπορικό του πυργίσκου των 20mm. Τα πλαϊνά κάγκελα αντικαταστάθηκαν από λεπτό σύρμα, όπως και οι βάσεις του πριονιού της πλώρης και των καλωδίων της πρύμνης. Το βασικό βάψιμο έγινε με ακρυλικά χρώματα της LifeColor και το σετ German WWII Kriegsmarine Set 2 – Ubootwaffe. Για το κάτω μέρος των πλαϊνών του σκάφους και τις δεξαμενές καυσίμου, χρησιμοποίησα το UA-607 DKM 23 Schiffsbodenfarbe III Grau, το οποίο ήταν αντιοξειδωτικό χρώμα και κατ’ εμέ αποτυπώνει πάρα πολύ καλά το πραγματικό. Για το πάνω μέρος των πλαϊνών, καθώς και τον πυργίσκο, χρησιμοποίησα το UA-602 Dunkelgrau DKM 51 από το αντίστοιχο πρώτο σετ της σειράς και για το κατάστρωμα το UA-610 Dunkelgrau 52 από το δεύτερο σετ. Και αυτό ήταν ειδικό χρώμα για την διατήρηση του ξύλου στο κατάστρωμα, το οποίο όμως ξεθώριαζε αρκετά γρήγορα. Για τα φώτα ναυσιπλοΐας χρησιμοποίησα Humbrol 2 Emerald Gloss για το δεξιό και ένα κόκκινο της Italeri για το αριστερό. Το πρυμναίο φώς έγινε με λευκό της Italeri. Τέλος, εκτύπωσα το έμβλημα του U-100 το οποίο και τοποθέτησα με την βοήθεια του set της microscale, (αποφύγετε το Sol από την ίδια εταιρία καθώς είναι πολύ δυνατό και λιώνει τις custom made χαλκομανίες). Αφού ψεκάστηκε όλο με semi gloss ακρυλικό βερνίκι της Italeri, ξεκίνησε η παλαίωση του μοντέλου. Έγινε διακριτικό chipping σε διαλεχτά σημεία, έβαψα καθαρό μέταλλο με περίγραμμα από το μίνιο από κάτω και εν συνεχεία άρχισα να «παίζω» με διάφορες αποχρώσεις γκρίζους τόνους και σκουριάς από την ΑΚ, Vallejo, Italeri και διάφορες σκόνες της Tamiya. Στο ξύλινο κατάστρωμα, «έπαιξα» με το αντίστοιχο σετ Weathered Wood της LifeColor. Στο τέλος όλα σφραγίστηκαν με ακρυλικό βερνίκι matt της Model Master. Θάλασσα: Ακολούθησα πάνω – κάτω το ίδιο σύστημα που ακολούθησα στο U-48 https://emioannina.gr/forums/topic/u-48-ex-u-45-ex-u-47-revell-1-125/ Απλά αυτήν την φορά, αντί για χαρτί κουζίνας, χρησιμοποίησα χαρτί υγείας, κόβοντάς το φύλλο-φύλλο, αφαιρώντας τις ίσιες πλευρές και προσέχοντας να τοποθετηθούν με την φορά που είναι τυλιγμένο στο ρολό. Με την προσθήκη αραιωμένης ξυλόκολλας, το χαρτί «ζαρώνει» δίνοντας ένα ωραίο εφέ κυμάτων. Όλα τα υπόλοιπα όπως στον παραπάνω σύνδεσμο. Το ταμπελάκι είναι πλαστική τορπίλη από το κιτ κολλημένη σε ξύλινο πηχάκι βαμμένα καταλλήλως και οι αριθμοί με τα γράμματα από DecaDry, (με το γνωστό «ξεπατίκωμα») και γραμματοσειρά Gothic και πέρασμα με ακρυλικό βερνίκι. Κάπου εδώ και αυτό το 30χρονο+ ταξίδι του συγκεκριμένου κίτ έλαβε τέλος! Πιστεύω ότι άξιζε τον κόπο, καθώς είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι «εάν μπορείς να το σώσεις, κάντο και μην το πετάς»!!! Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!!!
- 2
- 20
- 1 year, 10 months ago
-
U-48, ex U-45, ex U-47… , Revell 1/125 Παράξενος τίτλος… U-48, ex U-45, ex U-47… Βασικά πρόκειται για την τρίτη, (και τελευταία) μορφή ενός παλιού μοντέλου μου που πρωτοφτιάχτηκε πριν από 30 χρόνια και από τότε δέχτηκε 2 reset… Αλλά ας το πιάσουμε το ταξίδι από την αρχή… Το κιτ Πρόκειται για το παλιό κιτ "U-47 with Interior" της Revell στην 1/125. Αναπαριστά το φημισμένο U-47 του Günther Prien που έμεινε στην ιστορία ως «ο ταύρος του Scapa Flow» μετά την παράτολμη και επιτυχημένη διείσδυσή του στον ναύσταθμο του Βρετανικού στόλου στο Scapa Flow το 1939 και την βύθιση του θωρηκτού Royal Oak. Το κιτ έρχεται με «πλήρες» εσωτερικό, με μεγάλα κομμάτια από το πλάι του σκάφους και του πυργίσκου να λείπουν για να φαίνεται το εσωτερικό του. Πολλά προβλήματα εφαρμογής, πολλές χαλκομανίες και φιγούρες στην 1/125 συνέθεταν την κατασκευή. Φωτογραφίες του γνήσιου μοντέλου το 1989… Με τα χρόνια και με την κατάλληλη βιβλιογραφία, διαπίστωσα πως το εσωτερικό που έδινε η Revell ήταν τελείως λάθος με βασικές ελλείψεις, λάθη κλπ Αποφάσισα να το «ξηλώσω», να το κόψω για waterline και να σφραγίσω τα πλαϊνά ανοίγματα. Έτσι κι έγινε… Στο Fornet λοιπόν, ξεβάψιμο και πρώτη απόπειρα για προσομοίωση θάλασσας, η οποία έγινε πάνω σε κομμάτι φελιζόλ, βάψιμο με διάφορους τόνους μπλε και πρασίνου και για την απομίμηση του υγρού στοιχείου έβαλα σιλικόνη. Αλλαγή ονόματος σε U-45, το πρώτο της σειράς Type VII B, διότι εν τω μεταξύ είχα ξαναγοράσει το κιτ με σκοπό να γίνει σωστό με την χρησιμοποίηση των κομματιών και των δύο. Μετά το πρώτο reset στις αρχές του 2000… Με τα χρόνια και όποτε το κοιτούσα, δεν μου άρεσε η θάλασσα, οπότε μια μέρα το «ξήλωσα» και το ξέβαψα ξανά… Έτσι έμεινε για χρόνια, ώσπου αποφάσισα να του δώσω μιά ακόμη – και τελευταία – ευκαιρία. Αυτήν την φορά αποφάσισα να κάνω το U-48 όπως ήταν στις αρχές του πολέμου, τέλος του 1939. Το U-48 είναι το υποβρύχιο με τις περισσότερες βυθίσεις πλοίων στον Β’ ΠΠ καθώς με αυτό υπηρέτησαν μερικοί από τους καλύτερους κυβερνήτες υποβρυχίων του Β’ ΠΠ. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι βύθισε 55 πλοία συνολικού εκτοπίσματος 321000 τόνων σε 12 περιπολίες σε διάστημα μόλις 22 μηνών, από την αρχή του πολέμου μέχρι στις 22 Ιουνίου 1941, οπότε και τέθηκε σε εφεδρεία ως εκπαιδευτικό σκάφος μέχρι το 1943, οπότε και αποφασίστηκε ότι ούτε για αυτόν τον ρόλο ήταν πλέον χρήσιμο και με ελάχιστο πλήρωμα παρέμεινε δεμένο στο λιμάνι μέχρι στις 3 Μαΐου 1945, οπότε και το πλήρωμά του το αυτοβύθισε στον κόλπο του Lübeck στο Neustadt, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα… Η συναρμολόγηση δεν παρουσίασε προβλήματα και έτσι προχώρησα σε μερικές βελτιώσεις. Κατ’ αρχήν στον πυργίσκο πρόσθεσα όλα τα κάγκελα, τις χειρολαβές, τον ιστό της σημαίας και τα πλαϊνά σκαλοπάτια από λεπτό σύρμα, έξυσα τα 2 σωσίβια εκατέρωθεν του πύργου και έβαλα μόνο τις βάσεις τους καθώς εν πλω τα αφαιρούσαν. Στο μέσα μέρος του πύργου πρόσθεσα από πλαστικό την θήκη απ’ όπου μπαινόβγαινε η αντένα RT, (Radio Direction Finder = αντένα εύρεσης κατεύθυνσης ραδιοκυμάτων) και την αντένα από σύρμα, με τις χαρακτηριστικές γκρι ζώνες των πρώιμων αυτών κεραιών. Επίσης, στο μπροστά μέρος έγινε η μικρή ανοιχτή γέφυρα με τα βασικά όργανα ναυσιπλοΐας, όπως πυξίδα, τηλέγραφος μηχανής και ο σωλήνας ηχητικής επικοινωνίας. Προχωρώντας προς τα πίσω, πάντα στο μέσα μέρος του πύργου, αντικατέστησα τον σωλήνα απ’ όπου βγαίνει το περισκόπιο επίθεσης με πλαστικό σωληνάκι στην σωστή διατομή, «έφαγα» περιμετρικά την κύρια θυρίδα εισόδου/εξόδου του πύργου για να έρθει στην σωστή διάσταση και ακριβώς από πίσω έφτιαξα την βάση της συσκευής στόχευσης στόχου από την επιφάνεια, (UZO = U-boot Ziel Optik), με τον μηχανισμό συγκράτησης της θυρίδας και 2 χειρολαβές. Ακριβώς από πίσω έφτιαξα ξανά από το μηδέν την βάση του περισκοπίου παρατήρησης με 2 χειρολαβές και 2 περιμετρικά κάγκελα, ένα κάτω για τα πόδια της βάρδιας για να ανεβαίνουν λίγο πιο ψηλά και ένα πιο πάνω για να πιάνονται. Στο δάπεδο έγιναν τα χωρίσματα του ξύλινου καταστρώματος, ενώ στα πίσω κάγκελα πρόσθεσα τα μικρά καθισματάκια από πραγματικό ξύλο, όπως και στα πλαϊνά της θήκης της αντένας RT. Στα πλαϊνά του πύργου από την έξω πλευρά χάραξα διάφορες θυρίδες στις οποίες πρόσθεσα από ΖΤΠ, (= ζεσταμένο και τεντωμένο πλαστικό), μεντεσέδες και χειρολαβές, τις οπές εισροής/απορροής υδάτων κάτω από το πίσω κατάστρωμα του πύργου και την βάση με τον μονωτήρα της κεραίας του ασυρμάτου. Στο κατάστρωμα, αντικατέστησα όλες τις βάσεις των κεραιών HF, (ήταν τα καλώδια που βλέπουμε να εντείνονται από την πρύμνη προς τον πύργο για λήψη σημάτων και από τον πύργο προς την πλώρη για αναμετάδοση), με σύρμα, ενώ στα καλώδια πρόσθεσα τους μονωτές με κόλλα στιγμής που άφησα να «σβολιάσει» και τους έβαψα με off-white της Vallejo και wash με green vehicle grime της AK. Τα καλώδια είναι κερωμένη μαύρη κλωστή περασμένη με μεταλλικό pigment. Λόγω απώλειας του αντιαεροπορικού των 20mm που στα πρώιμα υποβρύχια βρισκόταν πίσω από τον πυργίσκο, επί του καταστρώματος, έφτιαξα την κάνη από σύρμα, τον κορμό του όπλου από στόκο και το «έντυσα» με …white tack με ένα «σχοινί» για απομίμηση μουσαμά, βαμμένο με Olive drab και ξανοίγματα με light green. Τέλος, αντικατέστησα τις 2 βάσεις του πριονιού υποβρυχίων διχτυών στην πλώρη με συρμάτινα. Το βασικό βάψιμο έγινε με ακρυλικά χρώματα της LifeColor και το σετ German WWII Kriegsmarine Set 2 – Ubootwaffe. Για το κάτω μέρος των πλαϊνών του σκάφους και τις δεξαμενές καυσίμου, χρησιμοποίησα το UA-607 DKM 23 Schiffsbodenfarbe III Grau, το οποίο ήταν αντιοξειδωτικό χρώμα και κατ’ εμέ αποτυπώνει πάρα πολύ καλά το πραγματικό. Για το πάνω μέρος των πλαϊνών, καθώς και τον πυργίσκο, χρησιμοποίησα το UA-602 Dunkelgrau DKM 51 από το αντίστοιχο πρώτο σετ της σειράς και για το κατάστρωμα το UA-610 Dunkelgrau 52 από το δεύτερο σετ. Και αυτό ήταν ειδικό χρώμα για την διατήρηση του ξύλου στο κατάστρωμα, το οποίο όμως ξεθώριαζε αρκετά γρήγορα. Για τα φώτα ναυσιπλοΐας χρησιμοποίησα Humbrol 2 Emerald Gloss για το δεξιό και ένα κόκκινο της Italeri για το αριστερό. Το πρυμναίο φώς έγινε με λευκό της Italeri. Τέλος, εκτύπωσα το έμβλημα του U-48 το οποίο και τοποθέτησα με την βοήθεια του set της microscale. Αφού ψεκάστηκε όλο με semi gloss ακρυλικό βερνίκι της Italeri, ξεκίνησε η παλαίωση του μοντέλου. Έγινε διακριτικό chipping σε διαλεχτά σημεία, έβαψα καθαρό μέταλλο με περίγραμμα από το μίνιο από κάτω και εν συνεχεία άρχισα να «παίζω» με διάφορες αποχρώσεις γκρίζους τόνους και σκουριάς από την ΑΚ, Vallejo, Italeri και διάφορες σκόνες της Tamiya. Στο τέλος όλα σφραγίστηκαν με ακρυλικό βερνίκι matt της Model Master. Θάλαττα – Θάλαττα!!! Φυσικά δεν εννοώ την Κάθοδο των Μυρίων από το κλασσικό έργο «Κύρου Ανάβασις» του Ξενοφώντα, αλλά την απομίμηση θάλασσας που έκανα για να δεχθεί το U-48! Έχουμε και λέμε λοιπόν… Ώρες μελέτης, άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο στο youtube, περιοδικά κλπ κλπ κλπ Τελικώς κατέληξα σε μια τεχνική του Chris Flodberg όπως περιγράφεται στο τεύχος Απριλίου 2016 του Fine Scale Modeler. Επιγραμματικά λοιπόν πήρα ένα κομμάτι πράσινο φελιζόλ, στο οποίο χάραξα το σχήμα του υποβρυχίου, ΧΩΡΙΣ όμως να αφαιρέσω το κομμάτι για να γίνει το σχήμα των κυμάτων με ταχυτροχό και το κατάλληλο εργαλείο. Αφού αφαίρεσα το κομμένο σχήμα του υποβρυχίου, πέρασα όλη την επιφάνεια με γυαλιστερό ακρυλικό μέσο καλλιτεχνίας σε γέλη, (acrylic gloss medium gel), χαρτί κουζίνας και ξανά η ίδια γέλη από πάνω. Αφού στέγνωσε για 24 ώρες, πέρασμα τουλάχιστον 2 χέρια και πινέλο, με 24 ώρες χρόνο στεγνώματος ανάμεσα στα χέρια, με ακρυλικό Gesso, (σαν στόκος σε γέλη). Μόλις στέγνωσε καλά, το έτριψα με γυαλόχαρτο, ξεκινώντας από 220 βαθμούς και φτάνοντας στους 500. Με πινέλο έκανα πινελιές στα «βαθύτερα» σημεία των κυμάτων με ακρυλικό μαύρο ζωγραφικής και κατόπιν έβαψα όλη την επιφάνεια με ένα μίγμα από 80% Phthalo Blue, 10% μαύρο και 10% λευκό. Με ένα μίγμα από Humbrol 48/33/34 ψέκασα τα πρώτα ξανοίγματα εκεί που θα έμπαινε η πλώρη, περιμετρικά της οπής που θα έμπαινε το υποβρύχιο, στην πρύμνη για τα απόνερα και τον κυματισμό που «φεύγει» από το σκάφος αριστερά και δεξιά. Ακολούθησαν αλλεπάλληλα χέρια με ακρυλικό βερνίκι Gloss σε σπρέι για να «σφραγίσουν» όλα και να δοθεί η αίσθηση του υγρού στοιχείου αλλά και του βάθους. Με την βοήθεια ακρυλικού βερνικιού λαδιού της Royal Talens και βαμβάκι, άρχισα να κάνω τους κυματισμούς στην επιφάνεια της θάλασσας και μόλις τοποθετήθηκε και κολλήθηκε στην θέση του το υποβρύχιο, έγιναν οι κυματισμού στην πλώρη, περιμετρικά του σκάφους και στην πρύμνη. Με λευκό ακρυλικό wash της Flory models τόνισα λίγο παραπάνω μερικά σημεία στα κύματα και στα απόνερα, ενώ με ένα μίγμα από Humbrol 47/48/33/34 και στεγνό πινέλο έκανα τις κορυφές των κυμάτων. Όλα περάστηκαν ξανά με το ακρυλικό gloss σπρέι και τέλος πρόσθεσα αφρούς και «τρεχούμενο» νερό στις οπές απορροής του σκάφους και «splashes» στον πύργο. Αυτά έγιναν με κόλλα …UHU allplast και μια άλλη κόλλα ειδική για πλαστικούς σωλήνες. Αφού άπλωσα τις κόλλες σε ένα γυάλινο σουβέρ, άρχισα να τις «τραβάω» προς τα πάνω με το δάχτυλο και κατόπιν αναποδογύρισα το γυάλινο σουβέρ και το άφησα ανάποδα, στηριγμένο στις 4 άκρες του για να μην ακουμπάνε οι κόλλες, για 24 ώρες. Η κόλα στεγνώνει διαφανής και παίρνει διάφορα ενδιαφέροντα σχήματα, τα οποία μπορούμε να διαμορφώσουμε όπως θέλουμε. Αφού την αφαίρεσα από την γυάλινη επιφάνεια, άρχισα να την κολλάω με κόλλα στιγμής σε gel σε διάφορα σημεία επί του σκάφους, του καταστρώματος, του πύργου και στα ανοίγματα των οπών απορροής υδάτων. Όλα περάστηκαν με ένα ελαφρύ wash με αραιωμένο λευκό και σε μερικά σημεία στεγνό πινέλο ξανά με λευκό. Τέλος ένα πέρασμα με πινέλο και ακρυλικό βερνίκι Gloss. Περιμετρικά της βάσης, ψέκασα το κάτω μέρος με Humbrol 15 Midnight Blue Gloss και στο πάνω μισό με το μίγμα Humbrol 48/33/34. Όλο το «έργο» κολλήθηκε σε ξύλινη βάση, η οποία προηγουμένως είχε ξυθεί και βερνικωθεί κατάλληλα, ενώ τα ταμπελάκια είναι από περισσεύματα ξύλινων κατασκευών της UGears, με το U-48 να έχει γίνει από τα γνωστά DecaDry, (με το γνωστό «ξεπατίκωμα») και γραμματοσειρά Gothic και πέρασμα με ακρυλικό βερνίκι. Κάπου εδώ, το 30χρονο ταξίδι του συγκεκριμένου κίτ έλαβε τέλος! Πιστεύω ότι άξιζε τον κόπο, καθώς είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι «εάν μπορείς να το σώσεις, κάντο και μην το πετάς»!!! Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!!!
- 2
- 32
- 1 year, 10 months ago
-
U-96 Das Boot in Storm, Revell 1/144 Πρόλογος Das Boot… ένας τίτλος που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Βιβλίο του πολεμικού ανταποκριτή Lothar Günther Bucheim που περιγράφει τις εμπειρίες του από την 7η περιπολία του U-96, ενός type VIIC γερμανικού υποβρύχιου κατά τον Β’ΠΠ. Το βιβλίο είναι νουβέλα, δηλαδή στηρίζεται εν μέρη σε πραγματικά γεγονότα. Το ίδιο έκανε το 1980 ο σκηνοθέτης Wolfgang Petersen με την 5ωρη ομώνυμη mini τηλεοπτική σειρά, η οποία στην συνεχεία περικόπηκε σε κινηματογραφική έκδοση και τελικά και σε director’s cut. Είναι δικαίως μέσα στις 10 καλύτερες αντιπολεμικές ταινίες όλων των εποχών ενώ είναι η καλύτερη ταινία με θέμα τα υποβρύχια… Το κίτ Πρόκειται για το κιτ #05038 της Revell στην κλίμακα 1/144 παραγωγής 2007. Μετά από χρόνια, η Revell αποφάσισε να μας δώσει μερικά πολύ όμορφα κιτ των θρυλικών U-boote με άριστη εξωτερική λεπτομέρεια, (η οποία εκτείνεται και στο κάτω μέρος του υποβρύχιου) τα οποία στέκονται πάρα πολύ καλά και χωρίς την προσθήκη aftermarket σετ φωτοχαραγμένων. Τα πολύ καλά decals δίνουν την δυνατότητα επιλογής για 5 υποβρύχια, ανάμεσά τους και το U-96 του Das Boot. Η κατασκευή Κατασκευαστικά το κιτ δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα. Λίγη προσοχή χρειάζεται στην συναρμολόγηση των 2 μισών του σκάφους με τα 2 μισά του καταστρώματος για να ευθυγραμμιστούν όλα σωστά. Ελάχιστος στόκος απαιτήθηκε σε μερικά σημεία που ενώνεται το κατάστρωμα με το σκάφος. Όλα τα υπόλοιπα, πυργίσκος, πυροβόλο 88mm, αντιαεροπορικό δεν παρουσίασαν κανένα πρόβλημα. Έχοντας αποφασίσει να το βάλω «στο νερό» εξαρχής, άφησα στην άκρη τους άξονες, τις προπέλες και τα πηδάλια της πρύμνης και χρησιμοποίησα μόνο τα πηδάλια της πλώρης καθώς αυτά θα φαίνονταν στο σενάριο που είχα κατά νου. Μοναδικές προσθήκες είναι η χρησιμοποίηση του σετ της Griffon Models για το περισκόπιο επίθεσης και το αντιαεροπορικό του πυργίσκου, ενώ όλες οι βελτιώσεις στο πυροβόλο των 88mm είναι ιδιοκατασκευή. Επίσης πρόσθεσα τα «συρματόσχοινα» στα πηδάλια της πλώρης και ανάμεσα στα κάγκελα του καταστρώματος, ενώ ο ιστός της σημαίας αντικαταστάθηκε με καρφίτσα Για το βάψιμο χρησιμοποίησα τα πολύ καλά Camouflage German WWII Kriegsmarine Acrylic Set της LifeColor όπως για το κατάστρωμα το αντίστοιχο σετ Weathered Wood ξανά της LifeColor. Το weathering έγινε με διάφορα washes της AK και παστέλ της Tamiya. Οι χαλκομανίες δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Όσον αφορά το χρώμα του «γελαστού Ξιφία» που ήταν το σύμβολο του U-96, η Revell τον δίνει σε μπλε χρώμα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη ότι ήταν ανοιχτό πράσινο. Βάση πληροφοριών, το ίδιο σύμβολο αργότερα έφεραν όλα τα υποβρύχια του 9ου στολίσκου μόλις ανέλαβε την διοίκησή του ο πρώην κυβερνήτης του U-96 Heinrich Lehmann-Willenbrock και εμφανίζεται ακόμη και σε κόκκινο χρώμα… Βάση λοιπόν α/μ φωτογραφιών της εποχής, το σύμβολο του U-96 μέχρι και την 4η περιπόλια του πρέπει να ήταν μπλε χρώματος, άλλα αυτό είναι ένα ολόκληρο θέμα από μόνο του που θα πάρει πολλές γραμμές και δεν μας αφορά… Η ιδέα Πάντα με «ιντρίγκαρε» η ιδέα να αναπαραστήσω την σκηνή της συνάντησης των 2 υποβρύχιων στον Ατλαντικό ωκεανό υπό συνθήκες θύελλας, σκηνή που βασίζεται σε πραγματικό γεγονός – υπάρχουν φωτογραφίες – άλλα επίσης αποτυπώνεται γλαφυρά στην ομώνυμη ταινία. Έτσι χρησιμοποίησα ένα μεγάλο κομμάτι από μπλε φελιζόλ το οποίο «έσκαψα» κατάλληλα, πρόσθεσα και κομμάτια από φελιζόλ για τα μεγάλα κύματα και κάλυψα όλη την επιφάνεια με ακρυλικό στόκο οικοδομής. Αφού στέγνωσε, το έτριψα και «άπλωσα» χαρτί κουζίνας που το κόλλησα με κοινή ατλακόλ. Από πάνω πέρασα ένα χέρι ακρυλικό Gesso, το έτριψα και άπλωσα κομμάτια χαρτιού υγείας, βρέχοντας από πάνω με αραιωμένη ατλακόλ για να δώσω τον κυματισμό. Μόλις στέγνωσαν καλά όλα, έβαψα τα βασικά χρώματα με ακρυλικά χρώματα καλλιτεχνίας πριν ξεκινήσω με τα αμιγώς μοντελιστικό τα οποία ήταν #4686 Dark Sea Blue Model Master, #4723 Flat Verde Mimetico 2 Italeri και #15 Gloss Midnight Blue Humbrol. Αφού μπήκε και το μοντέλο στην θέση του, πέρασα τα πάντα με ένα χέρι Acrylic Medium Gel της Amsterdam, έκανα φωτίσματα με λαδί Titanium White, κυρίως προς τις κορυφές των κυμάτων και επικεντρώθηκα στα 2 μεγάλα κύματα από το «σκάσιμο» του υποβρύχιου στο νερό. Έκοψα 2 κομμάτια αλουμινόφυλλο από συσκευασία καφέ, τα λύγισα ανάλογα και τα έβαψα με τα προαναφερθέντα χρώματα. Κατόπιν «κόλλησα» πάνω τους βαμβάκι με την βοήθεια Gloss ακρυλικού βερνικιού καλλιτεχνίας της Talens #114 Με την ίδια μέθοδο πρόσθεσα κύματα στο σκάφος και τα πρωραία πηδάλια, ενώ κατά τόπους χρησιμοποίησα ξανά Acrylic Medium Gel της Amsterdam στο σκάφος, καλώδια, κατάστρωμα, πυργίσκο κλπ Όλα αυτά με αλλεπάλληλα χέρια από Gloss βερνίκι, ιδιαίτερα ανάμεσα στις διάφορες φάσεις βαψίματος για να δοθεί η αίσθηση του «βάθους» και η απαραίτητη «γυαλάδα» του υγρού στοιχείου. Τα «κιάλια» έγιναν από χοντρό πλαστικό κομμένο κατάλληλα και βαμμένο μαύρο, μια «καλλιτεχνική» πινελιά εκ μέρους μου! Ελπίζω να σας άρεσε όσο άρεσε και σε εμένα η κατασκευή του!
- 1
- 27
- 1 year, 10 months ago
Viewing 4 topics - 1 through 4 (of 4 total)- You must be logged in to create new topics.
-