- This topic has 19 replies, 2 voices, and was last updated 1 year, 6 months ago by
.
-
Posts
-
-
U-100, Kptlt Joachim Schepke
Ιστορία:
Το U-100 ανήκε στην οικογένεια των γερμανικών υποβρυχίων της κλάσης VIIB, μια οικογένεια με «λίγα» μέλη, (μόλις 24) αλλά ανάμεσά τους μερικά από τα πιο διάσημα και επιτυχημένα υποβρύχια του Β’ΠΠ, όπως το U-99 του Otto Kretschmer, (με τις περισσότερες βυθίσεις πλοίων και τονάζ στον Β’ΠΠ), το U-47 του Günther Prien (ο «ταύρος του Scapa Flow»), το U-48 με τις περισσότερες βυθίσεις πλοίων και τονάζ όλου του πολέμου, που παρουσίασα εδώ:
και φυσικά το U-100 του Joachim Schepke, που είναι και το θέμα μου.
Η …τρόικα Kretschmer (U-99), Prien (U-47) και Schepke (U-100) ήταν οι τρείς πιο πετυχημένοι «άσσοι» των υποβρυχίων μέχρι την άνοιξη του 1941, όταν και μέσα σε ένα διάστημα 10 ημερών χάθηκαν και οι τρείς, (ο Kretschmer αιχμάλωτος πολέμου, ενώ οι Prien και Schepke χάθηκαν με τα υποβρύχιά τους).
Το U-100 είχε μοναδικό κυβερνήτη τον Schepke και υπό την διοίκησή του βύθισε 25 πλοία συνολικού τονάζ 135614 τόνων, προκάλεσε ζημιές σε άλλα 4, (17229 τόνους) και ακόμη ένα που χαρακτηρίστηκε «ολική απώλεια», (2205 τόνους).
Βυθίστηκε στις 17/03/1941, με 38 νεκρούς, (ανάμεσά τους και ο Schepke που τραυματίστηκε θανάσιμα όταν το Βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Vanoc εμβόλισε το U-100 στην επιφάνεια μετά από την επίθεση με βόμβες βυθού από το επίσης Βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Walker) και 6 επιζήσαντες.
https://uboat.net/boats/u100.htm
https://uboat.net/men/schepke.htm
Το κιτ:
Πρόκειται για το παλιό κίτ της Revell, U-99, στην 1/125.
Το είχα φτιάξει πρίν από 33 χρόνια σαν U-99, του έκανα ένα πρώτο reset το 2019 σαν U-100 και πήρε την τελική του μορφή το 2020.
Κλασσικό κιτ της εποχής, με ελλείψεις, κυρίως στην εξωτερική λεπτομέρεια και αρκετά λάθη στον πυργίσκο.
Έτσι, όπως και με το U-48, στον πυργίσκο πρόσθεσα όλα τα κάγκελα, τις χειρολαβές, τον ιστό της σημαίας και τα πλαϊνά σκαλοπάτια από λεπτό σύρμα.
Στο μέσα μέρος του πύργου πρόσθεσα από πλαστικό την θήκη απ’ όπου μπαινόβγαινε η αντένα RT, (Radio Direction Finder = αντένα εύρεσης κατεύθυνσης ραδιοκυμάτων) και την αντένα από σύρμα, με τις χαρακτηριστικές γκρι ζώνες των πρώιμων αυτών κεραιών.
Επίσης, στο μπροστά μέρος έγινε η μικρή ανοιχτή γέφυρα με τα βασικά όργανα ναυσιπλοΐας, όπως πυξίδα, τηλέγραφος μηχανής και ο σωλήνας ηχητικής επικοινωνίας.
Προχωρώντας προς τα πίσω, πάντα στο μέσα μέρος του πύργου, αντικατέστησα τον σωλήνα απ’ όπου βγαίνει το περισκόπιο επίθεσης με πλαστικό σωληνάκι στην σωστή διατομή, «έφαγα» περιμετρικά την κύρια θυρίδα εισόδου/εξόδου του πύργου για να έρθει στην σωστή διάσταση και ακριβώς από πίσω έφτιαξα την βάση της συσκευής στόχευσης στόχου από την επιφάνεια, (UZO = U-boot Ziel Optik), με τον μηχανισμό συγκράτησης της θυρίδας και 2 χειρολαβές.Ακριβώς από πίσω έφτιαξα ξανά από το μηδέν την βάση του περισκοπίου παρατήρησης με 2 χειρολαβές και 2 περιμετρικά κάγκελα, ένα κάτω για τα πόδια της βάρδιας για να ανεβαίνουν λίγο πιο ψηλά και ένα πιο πάνω για να πιάνονται. Στο δάπεδο έγιναν τα χωρίσματα του ξύλινου καταστρώματος, ενώ στα πίσω κάγκελα πρόσθεσα τα μικρά καθισματάκια από πραγματικό ξύλο, όπως και στα πλαϊνά της θήκης της αντένας RT.
Στα πλαϊνά του πύργου από την έξω πλευρά χάραξα διάφορες θυρίδες στις οποίες πρόσθεσα από ΖΤΠ, (= ζεσταμένο και τεντωμένο πλαστικό), μεντεσέδες και χειρολαβές, τις οπές εισροής/απορροής υδάτων κάτω από το πίσω κατάστρωμα του πύργου και την βάση με τον μονωτήρα της κεραίας του ασυρμάτου.
Στο κατάστρωμα, αντικατέστησα όλες τις βάσεις των κεραιών HF, (ήταν τα καλώδια που βλέπουμε να εντείνονται από την πρύμνη προς τον πύργο για λήψη σημάτων και από τον πύργο προς την πλώρη για αναμετάδοση), με σύρμα, ενώ στα καλώδια πρόσθεσα τους μονωτές με κόλλα στιγμής που άφησα να «σβολιάσει» και τους έβαψα με off-white της Vallejo και wash με green vehicle grime της AK. Τα καλώδια είναι κερωμένη μαύρη κλωστή περασμένη με μεταλλικό pigment.Στο σκάφος πρόσθεσα μερικές οπές απορροής υδάτων που είχε το πραγματικό U-100, (πληροφοριακά, πολλά υποβρύχια, αν και ιδίου τύπου, είχαν διαφορετικό pattern σε αυτές τις οπές), έξυσα τα προστατευτικά των δύο εξατμίσεων, άνοιξα τις δύο εξατμίσεις με mesh από την εσωτερική πλευρά και την ενισχυμένη πλάκα μετάλλου περιμετρικά, βελτίωσα το πυροβόλο της πλώρης των 88mm με χειρολαβές κλπ καθώς και το αντιαεροπορικό του πυργίσκου των 20mm.
Τα πλαϊνά κάγκελα αντικαταστάθηκαν από λεπτό σύρμα, όπως και οι βάσεις του πριονιού της πλώρης και των καλωδίων της πρύμνης.
Το βασικό βάψιμο έγινε με ακρυλικά χρώματα της LifeColor και το σετ German WWII Kriegsmarine Set 2 – Ubootwaffe.
Για το κάτω μέρος των πλαϊνών του σκάφους και τις δεξαμενές καυσίμου, χρησιμοποίησα το UA-607 DKM 23 Schiffsbodenfarbe III Grau, το οποίο ήταν αντιοξειδωτικό χρώμα και κατ’ εμέ αποτυπώνει πάρα πολύ καλά το πραγματικό. Για το πάνω μέρος των πλαϊνών, καθώς και τον πυργίσκο, χρησιμοποίησα το UA-602 Dunkelgrau DKM 51 από το αντίστοιχο πρώτο σετ της σειράς και για το κατάστρωμα το UA-610 Dunkelgrau 52 από το δεύτερο σετ. Και αυτό ήταν ειδικό χρώμα για την διατήρηση του ξύλου στο κατάστρωμα, το οποίο όμως ξεθώριαζε αρκετά γρήγορα.
Για τα φώτα ναυσιπλοΐας χρησιμοποίησα Humbrol 2 Emerald Gloss για το δεξιό και ένα κόκκινο της Italeri για το αριστερό. Το πρυμναίο φώς έγινε με λευκό της Italeri.
Τέλος, εκτύπωσα το έμβλημα του U-100 το οποίο και τοποθέτησα με την βοήθεια του set της microscale, (αποφύγετε το Sol από την ίδια εταιρία καθώς είναι πολύ δυνατό και λιώνει τις custom made χαλκομανίες).
Αφού ψεκάστηκε όλο με semi gloss ακρυλικό βερνίκι της Italeri, ξεκίνησε η παλαίωση του μοντέλου. Έγινε διακριτικό chipping σε διαλεχτά σημεία, έβαψα καθαρό μέταλλο με περίγραμμα από το μίνιο από κάτω και εν συνεχεία άρχισα να «παίζω» με διάφορες αποχρώσεις γκρίζους τόνους και σκουριάς από την ΑΚ, Vallejo, Italeri και διάφορες σκόνες της Tamiya.Στο ξύλινο κατάστρωμα, «έπαιξα» με το αντίστοιχο σετ Weathered Wood της LifeColor.
Στο τέλος όλα σφραγίστηκαν με ακρυλικό βερνίκι matt της Model Master.Θάλασσα:
Ακολούθησα πάνω – κάτω το ίδιο σύστημα που ακολούθησα στο U-48
Απλά αυτήν την φορά, αντί για χαρτί κουζίνας, χρησιμοποίησα χαρτί υγείας, κόβοντάς το φύλλο-φύλλο, αφαιρώντας τις ίσιες πλευρές και προσέχοντας να τοποθετηθούν με την φορά που είναι τυλιγμένο στο ρολό. Με την προσθήκη αραιωμένης ξυλόκολλας, το χαρτί «ζαρώνει» δίνοντας ένα ωραίο εφέ κυμάτων.
Όλα τα υπόλοιπα όπως στον παραπάνω σύνδεσμο.
Το ταμπελάκι είναι πλαστική τορπίλη από το κιτ κολλημένη σε ξύλινο πηχάκι βαμμένα καταλλήλως και οι αριθμοί με τα γράμματα από DecaDry, (με το γνωστό «ξεπατίκωμα») και γραμματοσειρά Gothic και πέρασμα με ακρυλικό βερνίκι.
Κάπου εδώ και αυτό το 30χρονο+ ταξίδι του συγκεκριμένου κίτ έλαβε τέλος!
Πιστεύω ότι άξιζε τον κόπο, καθώς είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι «εάν μπορείς να το σώσεις, κάντο και μην το πετάς»!!!Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!!!
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- You must be logged in to reply to this topic.