Dornier Do-335 A-0 “Pfeil” Captured, ProModeler / Monogram 1/48

Dornier Do-335 A-0 “Pfeil” Captured

Ιστορία

Το Dornier Do-335 υπήρξε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα Γερμανικά αεροσκάφη του Β’ ΠΠ, το οποίο εμφανίστηκε πολύ αργά και δεν πρόλαβε να λάβει μέρος στις επιχειρήσεις του πολέμου.

Το επονομαζόμενο και ως «Βέλος» ή «Μυρμιγκοφάγος» από τους πιλότους της Luftwaffe, είχε πληθώρα καινοτομιών, όπως οι δύο κινητήρες, ένας στο ρύγχος και ο δεύτερος στην ουρά με δυο αντιστρεφόμενες έλικες (pull/push) που του έδιναν πολύ υψηλή ταχύτητα, μεγάλες πτερυγικές επιφάνειες που το έκαναν αρκετά ευέλικτο και σταθερό σε κλειστές αερομαχίες, εκτινασσόμενο κάθισμα με απορριπτόμενα μέσω εκρηκτικών μπουλονιών πίσω κάθετο σταθερό και πίσω έλικα.

Για περισσότερα στοιχεία

https://en.wikipedia.org/wiki/Dornier_Do_335

Στο τέλος του πολέμου, οι σύμμαχοι πήραν ορισμένα Do-335 για αξιολόγηση, με δύο από αυτά να καταλήγουν στις ΗΠΑ και με μόνο το ένα να επιβιώνει, μετά από αρκετές περιπέτειες, μέχρι στις ημέρες μας, το οποίο είναι και το μοναδικό διασωθέν αεροσκάφος αυτού του τύπου.

Πρόκειται για το Dornier Do-335 A-0 (A-02), VG + PH / 102, s/n #240102.

Σχετικές φωτογραφίες με το συγκεκριμένο αεροσκάφος σε Αμερικανικό έδαφος με την παρουσία και των Γερμανικών αλλά και των Αμερικανικών σημάτων αποτέλεσαν την έμπνευση για την κατασκευή μου.

Κιτ

Το κιτ είναι της ProModeler / Monogram στην 1/48 του 1974.  Ένα αρκετά παλιό κιτ το οποίο δείχνει την ηλικία του και σαφώς δεν συγκρίνεται με τα πολύ καλύτερα σύγχρονα κιτ του συγκεκριμένου αεροσκάφους.  Στα αρνητικά, η μέτρια εφαρμογή, (στο δικό μου τα δύο μισά της ατράκτου ήταν σκεβρωμένα σε σχήμα “S”), οι μέτριες φιγούρες, φτωχή καρτέλα σημάτων, με υπερυψωμένη γράμμωση και ελάχιστα πριτσίνια.  Στις οδηγίες αναφέρει την διθέσια έκδοση ως «νυχτερινό καταδιωκτικό» κάτι που είναι λάθος, καθώς στην νυχτερινή έκδοση το πίσω κόκπιτ ήταν τελείως διαφορετικό με μία πολύ μικρή καλύπτρα, οπότε αφήστε στην άκρη ευθύς εξαρχής τις δύο αντένες στα φτερά.

Μιλώντας για καλύπτρες, θα χρειαστεί ΠΟΛΥ προσοχή στην αφαίρεσή τους από το πλέγμα, καθώς τα σημεία επαφής εκτίνονται ακόμη και πιο πάνω από τον σκελετό της καλύπτρας στο «καθαρό» κομμάτι, ένα πολύ σοβαρό λάθος…

Τέλος, μην ξεχάσετε να προσθέστε βάρος στο ρύγχος, αλλιώς το τελειωμένο μοντέλο θα «σουζάρει»…

Στα θετικά του κιτ είναι σίγουρα τα φωτοχαραγμένα με αρκετές λεπτομέρειες και για τα 2 κόκπιτ, αν αποφασίσετε να κάνετε την διθέσια εκπαιδευτική έκδοση, για την θυρίδα επιβίβασης του πληρώματος, καθώς και οι λάμες απομάκρυνσης της λάσπης στους τροχούς του κυρίως συστήματος προσγείωσης, όπως και τα στηρίγματα των θυρίδων του κινητήρων.

Οι τροχοί έρχονται ήδη «πατημένοι» – ίσως περισσότερο απ’ όσο πρέπει – ενώ οι οδηγίες είναι πολύ χρηστικές με φωτογραφίες του πραγματικού αεροσκάφους για τις διάφορες λεπτομέρειες.

Τέλος υπάρχει η δυνατότητα να αφήσετε και τους 2 κινητήρες με ανοιχτές τις αριστερές θυρίδες καθώς δίνονται και οι δύο ενσωματωμένοι στην αριστερή μεριά της ατράκτου.

Κατασκευή

Λόγω της κακής χύτευσης του πλέγματος των διαφανών για τις καλύπτρες, αναγκαστικά έπρεπε να βρω ή aftermarket καλύπτρες ή κάπως να καλύψω το κόκπιτ… ευτυχώς βρήκα τις φωτογραφίες με το «102» σε Αμερικανικά χέρια που σε ορισμένες από αυτές το έδειχνε με μουσαμά πάνω από την καλύπτρα, οπότε η κατασκευή της αιχμαλωτισμένης έκδοσης έγινε μονόδρομος για εμένα…

Άφησα στην άκρη τα φωτοχαραγμένα για το επόμενο Dornier Do-335 που είχα στην συλλογή μου και χρησιμοποίησα μόνο αυτά για την θυρίδα επιβίβασης και τις λάσπες στους τροχούς.

Πρόσθεσα σκάγια στο ρύγχος τα οποία και κόλλησα στην θέση τους με ξυλόκολλά, (μην χρησιμοποιήσετε κόλλα στιγμής, καθώς ο μόλυβδος από τα σκάγια θα αντιδράσει σε μερικά χρόνια με την κόλλα με αποτέλεσμα να διογκωθεί η κόλλα και να «σκάσει» (ανοίξει) το σημείο…)

Αφαίρεσα τον υποτυπώδη σωλήνα pitot και τον αντικατέστησα με καρφίτσα, πρόσθεσα τα υδραυλικά σωληνάκια στα συστήματα προσγείωσης, έφτιαξα εκ του μηδενός πλήρες εσωτερικό για τον προβολέα στο αριστερό φτερό και φυσικά τα δύο φώτα ναυσιπλοΐας στα ακροπτέρυγα από περισσεύματα διαφανούς πλέγματος, τρυπημένο στην μέση, το αντίστοιχο χρώμα για αριστερά/δεξιά και τρίψιμο μέχρι να έρθει στο κατάλληλο σχήμα.

Όπως προανέφερα, η άτρακτος ήταν «σκεβρωμένη» σε σχήμα «S», έτσι χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια να έρθει στο κατάλληλο σχήμα με βοήθεια από τις κεντρικές πτέρυγες για κόντρα…

Η εφαρμογή ήταν αναπάντεχα καλή και χρησιμοποίησα ελάχιστο στόκο σε ορισμένα σημεία…

Επαναχάραξα όλες τις γραμμώσεις στα φτερά πάνω και κάτω και πρόσθεσα ορισμένα μόνο από τα χιλιάδες πριτσίνια του πραγματικού αεροσκάφους…

Όλο το μοντέλο βάφτηκε πρώτα Aluminum της Model Master και ακολούθησε το βάψιμο της παραλλαγής που έγινε με ακρυλικά της LifeColor από τα αντίστοιχα σετ για την Luftwaffe και οι διάφορες λεπτομέρειες με ακρυλικά της Vallejo, της Model Master και της Italeri.

Οι σταυροί στο άνω μέρος των πτερύγων βαφτήκαν αφού μασκάρισα καταλλήλως, ενώ και για τον κωδικό κλήσης του συγκεκριμένου αεροπλάνου, το VG + PH, έφτιαξα μάσκες από χαρτοταινία και τους ψέκασα και αυτούς.  Ο αριθμός «102» εκατέρωθεν στο κάθετο σταθερό βάφτηκε free hand.

Για τις σβάστικες  χρησιμοποίησα το αντίστοιχο σετ του Plastimodelismo, ενώ τα σήματα του αμερικανικού ναυτικού είναι από το spares box.

Όλες οι επιφάνειες ξύστηκαν με ντουκόχαρτο 2000 βαθμών αρχικά και στην συνέχεια με 800 βαθμών σε επιλεγμένα σημεία αποκαλύπτοντας το Aluminum από κάτω.

Αφού σφραγίστηκαν όλα με ακρυλικό βερνίκι matt της Model Master, ξεκίνησα την παλαίωση με washes της ΑΚ, weathering pencils από την ίδια εταιρεία, διάφορα λάδια και σκόνες της Tamiya και ξηροπαστέλ.

Τέλος, όλο σφραγίστηκε ξανά με ακρυλικό matt βερνίκι της Model Master.

Βάση

Η βάση είναι κομμάτι μπλε φελιζόλ, το οποίο πέρασα με ακρυλικό στόκο οικοδομής, χάραξα τις πλάκες και έτριψα κατά τόπους για να αποδώσω την φθαρμένη επιφάνεια της πίστας σε κάποια άκρη του αεροδρομίου που ήταν παρκαρισμένο το αεροσκάφος.  Βάφτηκε με κάποιο τυχαίο ανοιχτό γκρι και έγιναν φθορές και ίχνη διαρροών με washes της ΑΚ, Oil της Gunze, λάδια, σκόνες αγιογραφίας, ξηροπαστέλ και …πραγματικά καμένα λάδια μηχανής.

Τέλος, πρόσθεσα μερικά «χορταράκια» σε ορισμένα σημεία στα κενά από τις πλάκες.

Για τους μουσαμάδες, χρησιμοποίησα εποξικό στόκο 2 συστατικών της Tamiya, με την βοήθεια μαγειρικού κυλίνδρου και …ταλκ για να μην κολλάει το υλικό στον κύλινδρο, τους τοποθέτησα επί του μοντέλου για να πάρουν το επιθυμητό σχήμα, βάζοντας σελοφάν από κάτω για να μην κολλήσουν στο μοντέλο.  Αφού στέγνωσαν, τους έβαψα και τους κόλλησα στην θέση τους με ξυλόκολλα και πρόσθεσα τα σχοινιά αφού πρώτα τα κέρωσα.

Οι τσιμεντένιοι μπλόκοι στο έδαφος είναι κομματάκια φελιζόλ περασμένα με υγρό στόκο της Gunze 500 βαθμών και δέστρες από σύρματα.

Όλα τα σχοινιά κερώθηκαν πριν μπουν στην θέση τους.  Οι τάκοι στους τροχούς είναι από λεπτά ξυλαράκια ενώ από ξυλαράκια έφτιαξα και τις 2 σκάλες.

Η πλατφόρμα εργασίας έγινε από διάφορα πλαστικά, μέταλλο, καρφίτσες για άξονες στους τροχούς και λεπτό ξύλο για το πάνω μέρος.

Γενικά έμεινα ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα καθώς μπόρεσα να «σώσω» ένα κιτ με διάφορα προβλήματα, με κύριο αυτό στις καλύπτρες.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!